Marcahuasi - góra kamiennych gigantów

Witam!

Dziś napiszę o górze Marcahuasi.

 Poniżej umieszczam filmik z YouTube.

Ruiny preinkaskiego miasta i skalne pomniki można zobaczyć w jednym z najbardziej tajemniczych miejsc w Peru. Marcahuasi znajduje się zaledwie sto kilometrów od Limy, ale dotrzeć tam wcale nie jest łatwo. 

 O Marcahuasi można usłyszeć i przeczytać niesamowite historie. Jakby było bajką, a nie rzeczywistością. Problem w tym, że tak jest naprawdę. Niezwykłość tego miejsca stawia je na równi z Machu Picchu. Jak nie wyżej. Dla mnie wyżej.

Już sam opis Marcahuasi wydaje się nieprawdopodobny.

To położony na wysokości czterech tysięcy metrów nad poziomem morza płaskowyż pełen formacji skalnych, które przypominają kamienne posągi. Przedstawiają między innymi: wielbłąda, lwa, kondora, żółwia i lamę oraz stado fok. Najbardziej niezwykły obraz kryje się w wielkim głazie, który składa się z… ludzkich twarzy. W zależności od kąta patrzenia i oświetlenia słonecznego wydają się one zmieniać. Raz jest to starzec, innym razem kobieta. W sumie na tym kamieniu można naliczyć czternaście twarzy. Nazywa się Pomnikiem Ludzkości.

STARZEC:

KOBIETA:

 

Trudno uwierzyć nawet w to, że Marcahuasi położone jest zaledwie dziewięćdziesiąt kilometrów od Limy. Żabi skok, prawda? Właśnie, że nie. Ze stolicy Peru trzeba ponad pięciu godzin – najpierw autobusami, a potem na piechotę lub konno, ewentualnie z osiołkiem dźwigającym bagaż, by dotrzeć w to miejsce. A na całą, powierzchowną wyprawę z trudem wystarczają dwa dni.

To dlatego Marcahuasi odwiedza tak niewielu turystów. Niespełna tysiąc Peruwiańczyków i zaledwie stu obcokrajowców rocznie. Dla porównania: do Machu Picchu przybywa ich dwa i pół tysiąca dziennie.

Na chętnych czekają zimne pokoje i grube koce. Nie ma pościeli i ciepłej wody. Dla wybrednych, którzy nie chcą spać w takich warunkach, pozostaje nocleg w namiocie rozbitym wyżej niż najwyższy szczyt w Polsce. Jednym zdaniem Marcahuasi jest dla zaprawionych w bojach turystów. Ci, którzy cenią sobie komfort, nie mają tu czego szukać.

Tego zupełnie niekomeryjnego miejsca nie ma w ofertach tradycyjnych biur podróży. Od Limy jest tak blisko, ale i tak daleko zarazem, że organizatorzy masowych wypraw wolą skupić się na czymś innym. Wolą jechać z klientami prosto, łatwo, wygodnie i szybciej. Czas to przecież pieniądz.

Ale pieniądz to nie wszystko.

Nazwa Marcahuasi (wymawia się markałasi) pochodzi z dwóch słów w języku keczua: marka, które oznacza opiekuna i wasi, które oznacza dom. Sprawa jest więc jasna: opiekun domu.

Podobnie pochodzenie płaskowyżu zostało dokładnie wyjaśnione. Zdaniem geologów cały teren składa się z wulkanicznej materii.

Pochodzenie skalnych rzeźb ciągle jednak pozostaje zagadką.

Naukowcy twierdzą, że skalne sylwetki ludzi i zwierząt powstały w wyniku erozji dawnych lodowców, do czego przyczyniły się zmiany klimatu. Nie potrafią jednak wytłumaczyć, dlaczego natura była aż tak dokładna: profile postaci są wyraźne i proporcjonalne.

Pytań bez odpowiedzi jest więcej. Choćby to, dlaczego wśród powstałych tysiące lat temu skał znajduje się twarz o wyraźnych afrykańskich rysach, skoro pierwsi czarnoskórzy ludzie przybyli do dzisiejszego Peru w czasie konkwisty kilkaset lat temu? Jakim cudem na starym andyjskim płaskowyżu znalazły się chińskie znaki? Z jakiego powodu wśród widocznych w Marcahuasi postaci można rozpoznać ludzi wszystkich ras na świecie?

Tajemnice są źródłem niemożliwych do sprawdzenia teorii. Tak stało się też w przypadku tego miejsca.

Najważniejsza z teorii związana jest z cyklem występującym na Ziemi co kilka tysięcy lat. Zagraża on istnieniu wszystkiemu, co na niej żyje. Na naszej planecie istnieje jednak kilka miejsc, w których można niejako przechować życie. Tak, by mogło odrodzić się po kataklizmie. Wedle tej teorii jednym z takich miejsc jest właśnie Marcahuasi.

Gdyby ta teoria była prawdziwa, znaczyłoby to, że ponad osiem tysięcy lat temu płaskowyż zamieszkiwała prymitywna kultura (nazywa się ją kulturą Masma), która przetrwała jakiś kataklizm i stworzyła skalne wizerunki będące dla nas czymś, czego nie potrafimy odczytać.

Pewne jest, że mieszkali tam kiedyś ludzie. Świadczy o tym choćby najwyższy punkt na płaskowyżu zwany fortecą. To ogromny monolit przypominający kamienny ołtarz. Poniżej są także resztki miasta oraz chullpas – grobowce, w których chowano zmarłych w czasach prekolumbijskich.

O Marcahuasi, pod którym płyną podziemne strumienie, mówi się również jako o niezwykle ezoterycznym miejscu. Wulkaniczne pochodzenie skał sprawia, że posiadają one większą zawartość kryształów, w tym kwarcu. Ma to przyczyniać się do emisji energii astralnych.

Według kolejnych teorii Marcahuasi jest bramą do innych wymiarów i strategicznym miejscem dla niezidentyfikowanych obiektów latających.

Informacje i zdjęcia zaczerpnięte z  http://kochamyperu.pl/